قطره بودن و از دریا گفتن چقدر سخت است
 واز دل دریایی گفتن چقدر سختتر
 وتو آن دل دریایی هستی که یک اقیانوس عشق را در خود خلاصه کردی
عشقی که هر سال ماه محرم دل مردم عاشق وبیدل را آشفته تر میکنی
 ای واقعی ترین افسانه  وای افسانه واقعیت
ای خورشیدی که با غروب صمیمیت سیاه پوش شد و محبت داغدار
تو با قیامت چه کرده ای که هنوز نخل های کربلا به احترامم قیام تو ایستاده اند
چگونه میشود از غم ودرد اهل بیت حبیب خدا نوشت وصحنه کاغذ را از اشک خویش خیس نشود
حسین جان تو عیار مهر وکین هستی که هر کس طرف توست خدایی و مقابلت شیطان
تو پهلوان عرفان هستی خون تو بهای حقیقت است
ای حقیقت عرفان وای عارف حقیقی
چه سخت است کسی را عاشقانه دوست داشتن اما عارفانه نشناختن 
ای کاش شناختم همپای عشقم بود نمی دانم راز این ناهمانی از کجاست
 هر چه کوشیدم تا بین عشق ومعرفتم نسبت به تو توازن بر قرار کنم نتوانستم
 قصدی عجیب است محبوبا نمی دانم چرا حال من با تو چیز دیگری است؟
 فقط می توان قدر اخلاص وآگاهی با تو مانوس شد
و می توان در یک بازگشت مقدس سرافراز به حسینی زیستن اندیشید وآن را برگزید